کهکشان نیستی
20/دی/1401
امروز گوشیم زنگ نزد؛ ولی من سر ساعت 5 از خواب بیدا شدم. اولین کاری که کردم با خدا خلوتی گذروندم و بعد کتاب خوندم. این روزها کتاب پربار «کهکشان نیستی» از محمدمهدی اصفهانی رو می‌خونم که در زندگی‌نامه آیت‌الله قاضی هست.
حقیقتش زیاد مذهبی نیستم. در پست قبل گفتم که در حال ویراستاری کتابی هستم که بعداً اسمش رو بهتون می‌گم. اون کتاب در مورد شهید میرزایی بود که طی یکی از عملیات سپاه در حال برگشت در اتوبوسی که بود ترور میشه. بماند که من یک هفته زودتر از زمان تحویلی که در قرارداد یک طرفه نوشته شده بود تحویل دادم و هنوز تسویه نکردن!
بگذریم! به اصل حرف برمی‌گردم.
این دو کتاب هر دو در یک زمان انجام شد و زمین تا آسمون فرق داشت. در کتاب کهکشان نیستی از جوانی سیدعلی قاضی نوشته شده بود تا زمان فوت ایشون و پر از کارهای عجیبی که کردن. کلاً بگم انگار توی یه دنیای دیگه بودن. سید علی در سختی زندگی می‌کرده و خودش می‌خواسته که همه چیز سخت باشه تا بیشتر یاد خدا کنه. همسرش رو در جوانی از دست میده و بچه‌های کوچک داشته. هر روز صبح به وادی‌السلام می‌رفته. دو ساعت قبل از نماز صبح بیدار میشده و با خدا راز و نیاز می‌کرده.
40 روز روزه بوده که فقط با آب افطار می‌کرده و کلاً بهتون بگم اگه دنبال چیزهای عجیب غریبین این کتاب رو که 555 صفحه است بخونین.
قبل از کتاب کهکشان نیستی، کتاب حضرت عشق رو خوندم که زندگی‌نامه مولانا بود و اونم از این کارهای عجیب غریب داشت ولی نه به اندازه کهکشان نیستی.
زندگی امام ها و پیامبرا هم انقدر سخت نبوده بنظرم